CopyWrite

Mannen zijn geen gevoelsmensen. Zeggen vrouwen. Deze vrij algemen aanname is mij iets te kort door de bocht. Er zijn veel verschillende gevoelens. Neem nou taalgevoel. Dat hebben zowel mannen als vrouwen, wél of niet. Dat heeft niks met sexe of gendergelijkheid te maken. Het bevreemdt mij dan ook dat zoveel mensen kennelijk het verschil niet aanvoelen tussen mannelijk en vrouwelijk. Qua taal.

Iets wat je heel vaak leest is de irritante malligheid dat in een zin 'welke' wordt gezegd of geschreven waar dat gewoon 'die' of 'dat’ kan zijn. Voorbeeldje: "Dat is een verrassing welke wij nog niet gaan verklappen". Afgezien van het feit dat een verassing die verklapt wordt geen verrasing is, is dat natuurlijk interessantdoenerij die helemaal nergens op slaat en hoog scoort in de irritatie-top-tien. Daarmee probeert de spreker of schrijver hetgeen hij vertelt, meeer cachet te geven omdat zijn of haar gebazel dat kennelijk nodig heeft.
Écht fout is iets wat je ook vaak leest of hoort: 'welke' als verwijzing naar een vrouwelijk of onzijdig zelfstandig naamwoord. "Het boek welke ik aan het lezen ben...". Ik verdenk de daders er vaak van dat ze niet weten of het het die of dat moet zijn en dan maar de kerk in het midden laten en kiezen voor ‘welke.

Iets soortgelijks is er aan het handje met ‘dat’ en ‘wat’. Behalve dan dat dat (wat?) veel ingewikkelder is en er daarom ook veel meer mensen tegen zondigen. Alleen de echte woordkunstenaars zoals Kees van Kooten, alias Drs. E.I. Kipping (het EI was er dus eerder dan de Kip), en Wim de Bie blijven daar foutloos.

https://www.youtube.com/watch?v=GL_RGoJ7PSw