CopyWrite

Deze vraag wordt wel eens gesteld door de kleine middenstander aan de klant die een bestelling heeft geplaatst van een bepaald gewicht. Begrijpelijk, want je mag van niemand verwachten dat hij op het oog op de gram nauwkeurig het gevraagde gewicht op de weegschaal kwakt. Dat kan dus wel eens wat meer of minder zijn. Hoewel, minder? Ik heb nog nooit de vraag gehad of het wat minder mag zijn. Niet dat die gewichtigdoenerij nooit eens wat te weinig is de eerste keer, maar gewoon omdat er in dat geval dan nog wat wordt toegevoegd. En dan rijst dus de vraag waarom er in het geval van een surplus niet wat af gehaald wordt? Simpel. Omdat dat commercieel niet handig is. En heb je ooit in antwoord op die vraag horen zeggen: “Nee”. Of: Ja hoor, maar ik betaal natuurlijk maar een pond”? Nee, dat doen wij niet omdat andere klanten ons dan een armoedzaaier vinden.

Waarmee maar gezegd is dat de consument zich vaak laat naaien. Dat weten de reclame-boys ook natuurlijk. En daarin zie je nu een trend die gebaseerd is op de vaste overtuiging van die coke-snuivers dat de doelgroep een stel wezenloze sufneuzen is. Veel van die Looie-Loeki-kandidaten gebruiken namelijk percentages in hun reclame-uitingen. “Door 94% van de vrouwen als beste bevonden”, en dergelijke loze kreten zijn bijna usance. En als de snelle jongens nog meer indruk willen maken, schreeuwen ze dat het ‘klinisch bewezen’ is. Klinisch? Wat is dat voor een bewijs? Het enige juiste antwoord is ‘Geen’. De marketeer die beter heeft opgelet op LOI-cursus zegt daarom ook dat die term te nietszeggend is en vervangen moet worden door ‘wetenschappelijk bewezen’. Ja, hoor. De bevindingen van het uitermate belangwekkende onderzoek naar het volumeverhogende vermogen van shampoo door prof. Dr. C.H.A.R. Latan zijn gepubliceerd in Science van maart 2015….

In dit verband is het relevant dat de laatste jaren geklaagd wordt over het niveau van het onderwijs te alhier. Het Nederlands van de meeste studenten is onder de maat en rekenen kunnen ze ook niet best. Nee, en dat is nogal eufemistisch zelfs. Regelmatig hoor je mensen beweren dat ze er voor 200% zeker van zijn. Kijk, kijk. Dan weet je wel heel zeker dat die gast echt niet begrijpt wat hij zegt. Toppunt van dit soort stupiditeit zag ik vandaag in een gratis app. Daarin wordt dus glashard beweerd dat de betaalde versie de kans op succes met 241% vergroot. Niet met 240 of 250, nee met 241. Daarmee is het toch wel duidelijk dat dit niet zomaar een wilde gok is, hè? Je vraagt je natuurlijk wel af hoe ze dat gemeten hebben! En tegelijkertijd snapt iedereen dat het percentage over een onzekerheid gaat die altijd een onzekerheid zal blijven, dus nooit 100% zal zijn. Laat staan 241! Immers, de kans dat iets succesvol is impliceert altijd dat er ook een kans is dat het niet werkt! .

Maar erger is de volkomen onwetendheid van de auteur van dit proza over wat percentages feitelijk uitdrukken